บทที่ 6 > 6.5 การโปรแกรมแบบเชิงวัตถุ > 6.5.1 แนวคิดการเขียนโปรแกรมแบบเชิงวัตถุ	6/33
	ดังที่ได้เคยกล่าวมาแล้วว่า การเขียนโปรแกรมแบบเชิงวัตถุ เป็นการสร้างส่วนย่อยๆ ของโปรแกรม ซึ่งก็คือการสร้างวัตถุย่อยๆ แล้วนำมาประกอบกันเป็นโปรแกรมใหญ่ที่เราต้องการ ซึ่งเปรียบเทียบได้กับการประกอบรถยนต์จะสร้างขึ้นจากส่วนประกอบย่อยๆ หลายชิ้นที่มีคุณลักษณะเฉพาะตัวและหน้าที่การทำงาน เมื่อวัตถุเหล่านั้นเริ่มทำงานตามหน้าที่รถยนต์ก็สามารถเคลื่อนที่ไปได้ โดยวัตถุเหล่านั้นสามารถติดต่อกันผ่านหน้าที่การทำงานของแต่ละชิ้น ในทำนองเดียวกันกับการทำงานของโปรแกรมที่เขียนขึ้นแบบเชิงวัตถุที่แต่ละส่วนของโปรแกรมมีหน้าที่การทำงานที่ต่างกัน การกระทำของส่วนหนึ่งที่เกิดขึ้นจะส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในอีกวัตถุหนึ่งได้ จึงอาจกล่าวได้ว่าวัตถุแต่ละส่วนในโปรแกรมสามารถติดต่อกันผ่านทางการกระทำ โดยการกระทำของวัตถุชิ้นหนึ่งเป็นการส่งสัญญาณให้เกิดการกระทำในอีกวัตถุอีกชิ้นหนึ่ง