เมื่อวาน (17 สิงหาคม 2562) ได้โพสต์ลงใน Facebook Fanpage Krumontree ด้วยเรื่อง น่าสนใจของารจัดกิจกรรมการเรียนทางวิชาการ ของโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ให้กับเด็กนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย เพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของนักเรียนในการศึกษาต่อในอนาคต ซึ่งแต่เดิมนั้นเรามักจะคุ้นเคยกับการแบ่งกลุ่มนักเรียนออกเป็น 3 กลุ่ม หรือ 3 สาย คือ สายวิทย์-คณิต (เน้นการเรียนทางด้านคณิตศาสตร์-วิทยาศาสตร์) สายศิลป์ (เน้นการเรียนทางด้านภาษาศาสตร์) และสายลูกครึ่ง ศิลป์-คำนวณ (เรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์บ้างแต่ไม่มากเท่าสายแรก และเรียนทางด้านภาษาอีกครึ่งแต่ไม่เท่าสายที่สอง) ซึ่งผลปรากฏว่า เมื่อไปสอบเข้าศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัยแล้ว หลายคนเพิ่งมาทราบว่ามันไม่ใช่ทางของตนเอง หรือรู้ตัวตอนที่จะเลือกคณะที่ชอบแต่ดันเรียนมาผิดสาย มีคะแนนในกลุ่มวิชาในคณะที่ต้องการมาไม่เพียงพอตามเกณฑ์ที่กำหนด จึงเกิดมีการทิ้งที่นั่งในมหาวิทยาลัย (ซิ่ว) มาสอบใหม่ในปีต่อไป หรือบ้างก็ทนเรียนไปแบบจำยอมจนจบในสาขานั้นด้วยความรู้สึกอึดอัดขัดข้อง ล้มเหลวไปก็มี

เมื่อผมอ่านบทความจาก "เว็บไซต์เด็กดี" ที่ไปสัมภาษณ์ทั้งผู้บริหารโรงเรียน ครูผู้รับผิดชอบในการสอน และนักเรียนที่เลือกเรียนตามโครงการดังกล่าว ซึ่งเป็นแนวทางที่ดีและน่าจะนำมาต่อยอดในโรงเรียนทุกแห่งในประเทศไทย ก็มีผู้มาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้พอสมควร มีการแชร์ออกไปบ้าง เพื่อเป็นการขยายความในเรื่องนี้อีกครั้ง ผมจึงขอนำมาขยายประเด็นต่อ เพื่อช่วยกันคิดรูปแบบที่เหมาะสมนำไปใช้ในบริบทของโรงเรียนต่างๆ ทั้งในกรุงเทพฯ หัวเมืองใหญ่ และโรงเรียนขนาดเล็กในต่างอำเภอ ต่างตำบล เอาไปขยายต่อยอดกันอีกที

ดราม่าการศึกษาไทยวันนี้เกิดจากความไม่เข้าใจในเนื้อหา และอคติทางการเมืองที่เป็นประเด็นที่ไม่ถูกใจฉัน ฉันต้องค้าน ต้องถล่ม ติติง สร้างความเข้าใจผิด เพื่อให้ได้ใจสาวกให้ปลื้มปริ่ม ปรบมือ กรีดร้อง กับวาทะคนรุ่นใหม่ค้นหาจากกูเกิ้ลได้ แต่... ถามจริงๆ เหอะวาทกรรมที่พบเห็นในโลกออนไลน์ กลับเป็นกลุ่มคนที่ไม่เคยศึกษาค้นคว้าจากที่ใดๆ เลย กูก้งกูเกิ้ล เป็นแค่วาทกรรมเท่ๆ ที่เอาไว้หลอกสาวกเท่านั้นเอง

คุณหญิงกัลยา โสภณพณิช  รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ แถลงหนุนกระทรวงศึกษาธิการสอนเด็กไทยได้เรียน 3 ภาษา พร้อมหนุนให้มีการเรียนการสอนภาษาคอมพิวเตอร์ เชื่อสามารถลดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาได้ "

ประเด็นมันอยู่ตรงนี้แหละ "เด็กไทยได้เรียน 3 ภาษา พร้อมหนุนให้มีการเรียนการสอนภาษาคอมพิวเตอร์" 2 ภาษาแรกคงพอเข้าใจกันได้คือ ภาษาไทยของบรรพบุรุษของเราเอง และภาษาสื่อสารสากลคือภาษาอังกฤษ ส่วนภาษาที่สามนี่แหละประเด็น "ภาษาคอมพิวเตอร์" พอได้ยินเข้าหูปุ๊บก็ฟันธงปั๊บว่า "นั่นไงต้องมีการจัดสรรงบประมาณมาซื้อคอมพิวเตอร์อีกหลายหมื่นล้าน วางแผนโกงกินกันอีกแน่ๆ แล้วจะมีครูที่ไหนมาสอน? บลาๆๆๆ..." เดี๋ยวๆ ฟังก่อนเพ่...!!!

ข่าวที่น่าสงสารจับใจ... โกงกันได้แม้แต่ "อาหารกลางวัน" เด็กๆ ผู้ใหญ่กินกันจนพุงการ ไม่ละอายกันสักนิด คิดแล้วอนาถนักประเทศไทย เป็นข่าวไม่เว้นในแต่ละวันทีเดียวในช่วงนี้ เป็นในหลายที่หลายจังหวัด ในหลายสังกัดด้วย แต่ที่มีข่าวมากหน่อยกลับเป็นสังกัด อปท. (องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น) ที่น่าจะเกิดการมีส่วนร่วมของประชาชนในท้องที่ช่วยกำกับดูแล และมีส่วนร่วมในการดำเนินการก็ชื่อมันเป็นอย่างนั้น แต่... ในความเป็นจริงกลับเป็นองค์กรที่ได้ชื่อว่างุบงิบกันมากที่สุด (ไม่ใช่ว่าไม่มีดีนะ มีเหมือนกันแต่น่าจะเป็นข้อยกเว้นในไม่กี่พื้นที่ เพราะส่วนใหญ่การได้มาของฝ่ายบริหารองค์กรนั้นได้ชื่อว่า มาจากอิทธิพลในท้องถิ่น การซื้อเสียงมาแต่ต้นจนต้องมาถอนทุนทีหลัง ในสถานศึกษาก็ไม่เว้นเช่นเดียวกัน)

หนูก็อยากมีอาหารกลางวันที่อิ่มอร่อยทุกมื้อ อย่าโกงเอาค่าอาหารหนูไปเลย...

ตั้งแต่ขนมจีนคลุกน้ำปลาที่พ่นพิษถึงกับผู้บริหารโดนไล่ออกจากราชการ มาจนถึงแกงจืดฟักวิญญาณไก่ และอื่นๆ อีกมากในช่วงนี้ ลองถามเพื่อนกู (Google) ดูซิครับคงพบไม่ต่ำกว่า 10 ข่าวทั้งในหนังสือพิมพ์ ข่าวโทรทัศน์ และในสื่อสังคมออนไลน์ มันสะท้อนถึงอะไรกันครับ ยิ่งในช่วงต้นเทอมที่ผ่านมามีการตีฆ้อง ร้องป่าว ให้ทุกโรงเรียนสอนจัดทำหลักสูตรยิ่งใหญ่ๆๆๆๆๆๆๆ ชื่อ "หลักสูตรต้านทุจริตศึกษา (Anti-Corruption Education)" แล้วนี่คือบทพิสูจน์ของการใช้หลักสูตรหรือ?